کاشت، داشت و برداشت گیاه دارویی دارچین

چهارشنبه 19 آبان 1400

| 9211

گیاه دارویی دارچین

گیاه دارچین با نام گیاه‌شناسی (سیلان Ceylon)- Cinnamon- Cinnamomum verum J. Presl (=C. ceylanicum Blume) از تیره برگ‌بوئیان و از خانواده Laurel (Lauraceae) ؛ بومی به سریلانکا (نام قبلی سیلان) و هند است و به‌طور گسترده‌ای در مناطق استوایی، به ویژه در اندونزی، سریلانکا، سیشل و ماداگاسکار کشت می‌شود. گیاه دارچین یک گیاه دارویی بسیار قدیمی است و در مصر قدیم، رم و خاورمیانه هم رایج است. این گیاه دارای شاخه‌های نازک 6 تا 12 متر ارتفاع و درختان همیشه‌سبز است. درختانی که در مزرعه تولید می‌شوند، سبدهای ترکه‌ای و چوب کوتاه هستند که بخش ارتفاع ساقه را تشکیل می‌دهند. برگ شلاقی و چرمی درخت بیضی‌شکل است و به‌صورت روبروی هم در شاخه‌ها رشد می‌کند و بوی میخک می‌دهد. گل‌های سفید کوچک شبیه میوه بلوط هستند.
گیاه دارویی دارچین

پرورش درخت دارچین (Cinnamomum zeylanicum) باعث می‌شود مفهوم محوطه‌سازی خوراکی به یک سطح کاملاً جدید ارتقا یابد. این درخت عجیب‌وغریب که بومی جنوب غربی هند است، منبع گیاه دارچین ادویه‌ای است. ادویه گیاه دارچین از پوست معطر این گیاه گرفته می‌شود. درختان دارچین طی سال‌ها در محدوده‌های مقاومت 10- 12 گیاه در بخش کشاورزی ایالات‌متحده رشد می‌کنند. در مناطق سردتر، به‌صورت درختان گلدانی، در فصل تابستان در داخل و در زمستان در محیط بیرون رشد می‌کند.

شرایط رشد گیاه دارچین

گیاه دارچین را در محیط کاملاً آفتابی پرورش دهید، در نقطه‌ای که روزانه به‌طور کامل 12 ساعت خورشید به‌صورت مستقیم می‌تابد. این درخت حساس به رطوبت بوده و نیاز به زهکشی سریع خاک دارد. خاک ماسه‌ای ولومی ماسه‌ای بهترین نوع خاک برای این گیاه است. در مناطق مرطوب یا خاک رس، ریشه‌ها مستعد پوسیدگی هستند. گیاه دارچین حداقل 10 فوت از همدیگر، ساختمان‌ها و سازه‌های دیگر باید فاصله داشته باشند.

کود و آبیاری

درختان دارچین را هر چهار تا شش هفته از فصل بهار تا پاییز با کود 8-3-9 بارور کنید. از 1/4 فنجان کود برای هر 15 فوت مربع منطقه ریشه استفاده کنید.
کود را از خط پاشش قطره - زیر شاخه‌های بیرونی - تا لبه منطقه ریشه بپاشید. این کار باعث می‌شود کود روی ریشه‌های فیدر غلیظ شود.
اجازه دهید خاک بین 2 اینچ عمق خشک شود. سپس تا زمانی که منطقه تا حداقل 12 اینچ عمیق از پایه تنه خارج شده به منطقه بیرونی منطقه ریشه مرطوب است، آبیاری کنید.

ظروف پرورش گیاه دارچین

درختان دارچین حساس به یخبندان هستند، اما این به این معنا نیست که شما نمی‌توانید آن‌ها را خارج از منطقه سختی پرورش دهید. گیاه دارچین در ظروف فشرده باقی می‌ماند و از 3 تا 8 پا ارتفاع پیدا می‌کند. آن‌ها را در تابستان در بیرون نگهداری کنید و زمستان گذرانی درختان را در داخل خانه انجام دهید. شما همچنین می‌توانید گیاه دارچین را در محیط‌های نورگیر خارج از منزل در تمام طول سال در مناطق مقاومت USDA از 10 تا 12 پرورش دهید.
مرحله 1
گیاه دارچین را در عمق 12 تا 24 اینچ پرورش دهید. یک گلدان عمیق، ارتفاع 20 اینچ، مناسب است.
مرحله 2
گلدان گیاه دارچین نیاز به مخلوط زهکشی سریع دارد، مانند ترکیبی از قطعات مساوی کود گیاهی اسفنگوم خزه خشک و پرلیت.
مرحله 3
هر 10 تا 12 هفته از زمستان آخر در طول تابستان و اوایل پاییز، کوددهی کنید. یک کود 8-3-9 گرانولی را انتخاب کنید. از 2/1 قاشق غذاخوری برای هر 10 اینچ قطر گلدان استفاده کنید.
زمستان گذرانی درختانی که در داخل گلدان رشد کرده‌اند
در اواخر پاییز، درختان دارچین را در داخل ساختمان در یک اتاق روشن قرار دهید و درختان را در زمستان در 60 درجه فارنهایت پرورش دهید. گیاه دارچین را به عنوان یک گیاه خانگی در طول زمستان نگهداری کنید. خاک را با آبیاری، مرطوب نگه دارید تا زمانی که 2 اینچ بالای خاک خشک شود، اما از پاییز تا اوایل زمستان کوددهی نکنید.
قطعات گیاهی که به عنوان دارو استفاده می‌شود
پوست درخت از بافت چوب‌پنبه‌ای و لایه‌های زیرین آن جدا می‌شود. پوست با چاقو از ساقه‌ها خارج می‌شود و به‌صورت لوله‌ای پیچیده می‌شود. سپس لایه چوب‌پنبه‌ای با یک چاقوی تیز همراه با بخشی از پوست بیرونی برداشته می‌شود. لایه داخلی پوست حاوی روغن باقی‌مانده دوباره پیچیده می‌شود. سپس 8 تا 10 قطعه پوست با هم مخلوط می‌شوند و در سایه خشک می‌شوند.

مواد تشکیل‌دهنده‌ی دارو

پوست گیاه دارچین حاوی روغن اسانس معطر (روغن دارچین) و سینامالدئید به عنوان جزء اصلی آن است. همچنین تانین های کاتچین و مشتقات اسید کافئیک در آن موجود است.

توصیف کیفیت دارو

کیفیت داروهای زیر در داروسازی اروپا تعیین شده است:

پوست دارچین (Cinnamomi Cortex)
تنتور پوست درخت دارچین (Cinnamomi corticis tinctura)
روغن دارچین (Cinnamomi zeylanici cortictis aetheroleum)

استفاده ی پزشکی

در موارد از دست دادن اشتها، شکایت‌های سوءهاضمه مانند گرفتگی خفیف در ناحیه معده، نفخ و نفخ شکمی. اثر کاهش‌دهنده قند خون در عصاره‌های پودر پوست گیاه دارچین یا دارچین در حال بحث است. در مطالعات حیوانی انجام شده روی موش‌ها، در مطالعات بالینی با بیماران دیابتی نوعی اثر ضد دیابت دیده می‌شود، اما این اطلاعات قانع‌کننده نیستند. یافته‌های قبلی به منظور توصیه‌های کاهش سطح قند خون در افراد دیابتی ناکافی است. علی‌رغم این وضعیت، داروهای مربوطه به‌صورت تجاری فروخته می‌شوند، اما هیچ وضعیت دارویی ندارند. چنین داروهایی می‌توانند به‌صورت مکمل رژیم غذایی برای افراد دیابتی استفاده شود؛ کاهش دوز داروهای خوراکی ضدعفونی‌کننده تجویزشده توسط پزشک باید تنها پس از مشورت با پزشک متخصص انجام شود.

کاربرد سنتی

به‌طور سنتی برای عملکرد گوارشی و یا اگر احساس ناخوشی دارید برای بهبود وضعیت خود از گیاه دارچین استفاده کنید.
پوست گیاه دارچین خردشده برای چای (چای آرام‌بخش معده)، پودر دارچین در کپسول،
عصاره‌های گیاه دارچین (همچنین تنتور پوست درخت دارچین) داخل قطره‌ها و سایر مایعات
گیاه دارچین در مایعات شستشوی دهانی و دهان‌شویه.
پوست گیاه دارچین در بسیاری از داروها به عنوان طعم‌دهنده مصرف شده است.

دوز دارویی

دم‌نوش چای در موارد شکایت‌های سوءهاضمه و تحریک اشتها در مخلوط با داروهای دیگر: 2 تا 4 گرم روزانه از پوست گیاه دارچین، اسانس گیاه دارچین: دوز روزانه 0.02 تا 0.2 گرم.

آماده‌سازی دم‌نوش چای

رایج نیست، به عنوان ترکیب چای با سایر داروها، فقط به عنوان طعم‌دهنده استفاده می‌شود.

توصیه

گیاه دارچین سیلان نباید با "دارچین چینی" (پوست درخت کاسیا- Cinnamomum aromaticum Nees) اشتباه گرفته شود، زیرا حاوی سم کبدی کومارین است. افرادی که حساسیت بیش از حد به دارچین ، تلو(Tolu) یا گل حنای پرو (Peru balsam) دارند و یا متبلا به زخم معده و روده یا باردار هستند، نباید دارچین مصرف کنند.

عوارض جانبی

اغلب واکنش‌های آلرژیک پوست یا مخاطی ناشی از سینامالدئید، که ماده اصلی اسانس است. اگر پوست گیاه دارچین در مقادیر بالاتری مصرف شود، می‌تواند منجر به تاکیکاردی ، افزایش تنفس و پرستالیسم همراه با عرق کردن شود. این با یک دوره خواب‌آلودگی همراه است.